Ahmet Korkmaz

Ali Beyin Sonu

Ahmet Korkmaz'ın Ali Beyin Sonu Başlıklı yazısı

ALİ BEYİN SONU

Yaşanan olayların ardından yakalananlar derdest edilmişti. Ancak Ali Bey firar etmeyi başarmıştı. Öldürülen Rıza’nın cesedi ise teşhir için Tefenni’ye getirilmişti. Bu olay, kasabada büyük bir yankı uyandırmış, herkes Ali Bey’in nerede olduğunu merak eder olmuştu. Belirsizlik Tefenni’yi sarmış, halk tedirgin bir bekleyiş içindeydi. Aradan üç dört yıl geçti. Nihayet Ali Bey’in yakalandığı haberi geldi. Bu haber, korku ve tedirginlik içinde yaşayan Tefennililerin yüreğine su serpti; kasaba derin bir nefes aldı.

ALİ BEY'İN YAKALANIŞI

Şu Çavdır’ın Hanları hikâyesinde adı geçen Ahmet oğlu Ali Bey, karanlık bir gölge gibi iz bırakmıştı. Birkaç köylünün kanına giren, son çarpışmada bir askeri şehit edip bir diğerini yaralayarak firar eden Ali Bey, adeta yitip gitmişti. Kimse onun nerede olduğunu bilmiyordu;

Ali Bey, Behlül adlı yoldaşıyla Manisa’da bir olaya bulaşır ve demir parmaklıkların ardına düşer. Kimse onun idam mahkûmu bir kaçak olduğunu fark etmez. Ta ki 1933 yılında, Manisa cezaevine adam yaralama suçundan giren Burdurlu Aşçı Mehmet, o karanlık gözlerdeki sırrı çözene kadar. Mehmet, jandarmaya ihbarda bulunur: “Bu adam, Tefenni’de bir askeri ve birkaç kişiyi öldüren Ali Bey!” Hemen tahkikat başlar. Burdur’dan gelen Çavdır’lı Osman Ağa ile Kılavuzlar’lı Efe, onun kimliğini doğrular. Ali Bey’in kaderi artık mühürlenmiştir.

Merdivenlere zincirlerle bağlanarak, bir tren vagonunun soğuk gölgesinde Burdur’a getirilir. Yedi yıl boyunca hapis yatar, her geçen gün idam sehpasının gölgesi üzerine biraz daha çöker. Nihayet o gün gelir: 1939 yazı, Burdur pazarında bir idam sehpası yükselir. Meraklı, korku dolu gözler, bu trajik sonu izlemek için toplanır. Ali Bey, ağır adımlarla sehpaya yürürken, kalabalığın arasında dayısının siluetini görür. Bir an durur, gözleri umutsuzluk ve çaresizlikle dolar. “Dayı, beni kurtar!” feryadı, Burdur’un tan vaktinde gökyüzünü yırtar, yürekleri dağlar. Ama bu çığlık, sadece yankılanıp sönmekle kalır.

Gardiyan, idam ipini boynuna geçirirken soğuk bir sesle sorar: “Son bir isteğin var mı?” Ali Bey’in dudakları kımıldamaz, gözleri yalnızca geçmişin hayaletleriyle doludur. Gardiyanın tabureye vurmasıyla, hayatının son perdesi kapanır. Ali Bey, 1939’un o hazin gününde, Burdur’un ortasında sonsuzluğa karışır.